Prisma #30

Sanrizuka – Heta Buraku [Sanrizuka – Heta Village] (Shinsuke Ogawa, 1973)

Het openingsshot van de film tast de contouren van een veld af, beschrijft de breuklijnen van een dorp, de omtrek van een strijd. Een oude man vertelt. Stem en topografie, geschiedenis en landschap vermengen zich, film als een sprekende landkaart. Ik denk: de blik is als een kom vol regen. Wanneer het regent, snelt de wereld de blik tegemoet. Maar er is al wereld in de blik wanneer de wereld hem bereikt. De wereld in de blik verandert zodra de wereld hem heeft doen overlopen. Op het einde van een regenbui – een film – is de wereld in de blik een hele andere wereld. Helaas, de meeste documentaire films spannen plasticfolie over de blik. Je kan erdoorheen kijken, maar de wereld in de blik kan zich niet vernieuwen. Wat overblijft is een dode blik, bedorven stilstaand water. Films die iets belichten, belichten de oppervlakte van dat “iets”, maken enkel de buitenkant zichtbaar. Ik kijk naar Sanrizuka – Heta Buraku [Sanrizuka – Heta Village] (1973). Heta Village is een zachte, fijne regen die de wereld in de blik onherroepelijk metamorfoseert. Hij vormt de overgangsfilm in het oeuvre van Shinsuke Ogawa en Ogawa Productions, de kentering tussen hun vroege, militante en tumultueuze films en hun latere, rurale en meer intieme films. Tijdens het filmen van Heta Village maakt Ogawa’s documentaire positie een diepgaande transformatie door: een beweging van buiten naar binnen, in het volle besef dat het buiten ook in het binnen huist. Het is de film waarvoor Ogawa en zijn troep voor het eerst hun intrek nemen op de plek waar ze hun film maken. Een film waarin de tijd zich uitrekt, waarin persoonlijke tijd en politieke tijd zich vervlechten, een film op het kruispunt tussen strijd – politiek engagement – en zintuiglijkheid – esthetiek. Ik denk: zulke documentaire films zijn dorpen die beschermd moeten worden. Cinema als een zone à défendre. Ik denk: zulke documentaire films zijn de voorstad van de film, dat wat hem als een gordel omringt. Je moet steeds weer door de voorstad heen om de film te vinden.

PRISMA
03.04.2019
NL
The Prisma section is a series of short reflections on cinema. A Prisma always has the same length – exactly 2000 characters – and is accompanied by one image. It is a short-distance exercise, a miniature text in which one detail or element is refracted into the spectrum of a larger idea or observation.
La rubrique Prisma est une série de courtes réflexions sur le cinéma. Tous les Prisma ont la même longueur – exactement 2000 caractères – et sont accompagnés d'une seule image. Exercices à courte distance, les Prisma consistent en un texte miniature dans lequel un détail ou élément se détache du spectre d'une penséée ou observation plus large.
De Prisma-rubriek is een reeks korte reflecties over cinema. Een Prisma heeft altijd dezelfde lengte – precies 2000 tekens – en wordt begeleid door één beeld. Een Prisma is een oefening op de korte afstand, een miniatuurtekst waarin één detail of element in het spectrum van een grotere gedachte of observatie breekt.

index